هراس از پرداخت تسهیلات به تولیدکنندگان؛سیاست راهبردی معاون اقتصادی استانداری خوزستان
عصرتولید،جالب است که آقای معاون این نکته را هم عنوان کرده که؛ “ما به دنبال ایجاد فرصتهای اشتغال پایدار هستیم زیرا بعضی از مشاغلی که بر مبنای تسهیلات ایجاد میشود، پایدار نیست.” با این موضع گیری واقعاً مشخص نیست که در استانداری و تدوین راهبردها، آیا اعتقادی به حمایت از تولید وجود دارد یا خیر؟
گاهی چنین به نظر می رسد که علی اکبر حسینی محراب در جایگاه استاندار خوزستان و معان امور اقتصادی خود، راضی جلالی، پرداخت تسهیلات را با پایداری مشاغل در یک راستا نمی بینند، چنان که می گویند “حمایت های دولتی از صنایع می تواند پایداری ایشان را به مخاطره بیندازد” ، راهبردی که در گفتار بیان می شود ولی در کردار، از آن کمترین اثر مشاهده شده، این است که تسهیلات دولتی به سمت آمایش سرزمینی هدایت شود تا شاهد هدر رفت تسهیلات نباشیم.
جالب است که آقای معاون در مورد محل هزینه شدن منابعی که در قالب تسهیلات به اشخاص پرداخت می شود ابهام جدی دارد و در موارد گوناگون این نگرانی را ابراز کرده است.
از جمله او از این که ” مشخص نیست منابعی که در خوزستان در قالب تسهیلات پرداخت میگردد آیا در استان هزینه میشود یا خیر” ابراز تاسف نموده و تاکید کرده است” که: باید تحقیقاتی در این خصوص انجام شود.
و باز هم جالب است که همین آقای معاون فراموش نمی کند که ” ۴۰۰ پروژه ساخت واحد صنعتی در استان پیشرفت فیزیکی بالای ۴۰ درصد دارند که با دریافت تسهیلات وارد چرخه تولید میشوند و تاثیر مثبتی بر ایجاد اشتغال خواهد داشت.”
این پرسش مطرح است که اگر تسهیلات گرفته شده، مسیر انحرافی طی کرده و در جایی دیگر و یا خارج از استان هزینه شده، چرا این کارنامه ارائه می شود و چه دلیلی برای معتبر دانستن ابراز تردید و تاسف محمد راضی جلالی وجود دارد؟
پرسش بالاتر آن است که آیا علی اکبر حسینی محراب به عنوان مدیر ارشد آقای معاون و استاندار خوزستان با همکار خودش هم عقیده است؟کارنامه ای که در مورد پرداخت تسهیلات به صنایع درخوزستان وجود دارد گواه روشنی است که با دیدگاه ها و نگرانی های معاون استاندار و احتمالاً آقای استاندار، منطبق است.
هر چند آمار ارائه شده ای در این باره وجود دارد، اما منابع آگاه به پایگاه خبری عصر تولید و نگارنده یادداشت گفته اند که از حدود ۷۰ میلیارد تومان بودجه ای که برای پرداخت تسهیلات در حوزه نهضت احیاء واحدهای تولیدی راکد مانده تخصیص داده شده، در سال گذشته(۱۴۰۲) فقط کمتر از نیمی از آن یعنی ۳۰ میلیارد تومان وام پرداخت و دست بسیاری از واحدهای تولیدی دیگر خالی مانده است. پرسشی که وجود دارد چرا رقم ۷۰ میلیارد تومان که واقعاً وجود داشته، استاندار و معاونش این کمک دولتی را در اختیار تولید کننده با استحقاق از سوی بانک عامل پیگیری لازم را تا جذب کامل آن اقدام ننموده اند؟ آیا این مصداق عدم انجام وظیفه و ترک فعل محسوب نمی شود؟مستند سازی این ادعا با توجه به اطلاعات ارائه شده از جانب صندوق کارآفرینی امیدکه بانک عامل این وام بوده است حاصل می شود.
اما این تنها نمونه از سخت گیری در ارائه تسهیلات به تولید نیست.
ازنمونه ای دیگر گفته شده که از ۱۲۰ میلیارد تومان بودجه برای اعطای تسهیلات برای حمایت از صنایع تخصیص داده شده است، هیچ وامی به هیچ یک از واحدهای تولیدی پرداخت نشده و سال با همین عدم پرداخت به پایان رسیده است.
در خصوص پرداخت این تسهیلات، بانک های پاسارگاد، ملی و صندوق قرض الحسنه رسالت، عامل بوده اند که اسناد آن ها می تواند این ادعا را اثبات کند.
از محل اعتبارات رونق تولید و کمک های فنی اعتباری نیز پرداختی صورت نگرفت ، در همین حال اعتبارات تبصره ۱۸ نیز دچار سرنوشت سایر اعتبارات تولیدی گردید بنحوی که پرداخت چشم گیری به این مهم نشد.
در واقع هیات حمایت از صنایع و ستاد تسهیل، واحدهای معرفی شده به بانک ها را تا کنون موفق به دریافت اعتبارات نشده و هیچ کدام از واحدها را شایسته و یا نیازمند حمایت ندیده است .
در حال حاضر سال به پایان رسیده و جبران این بی توجهی دیگر ممکن نیست، اما اگر سیاست راهبردی آقای معاون و همکارانش هراس از پرداخت تسهیلات باشد، آن گاه هیچ درمانی برای رفع این مشکل وجود ندارد و امسال هم همین تجربه نامطلوب تکرار خواهد شد.
به همین دلیل اگر آقای استاندار با چنین رویکردی موافق نیست و حمایت از واحدهای تولیدی را در سالی که قرار است مشارکت مردمی در آن افزایش یابد، مهم می داند باید خود وارد ماجرا شود و جریان اوضاع را تغییر دهد.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید