نمایشگاه گردشگری یا بازارچه
عصر تولید، روشن است که تهران با داشتن حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت ساکن و حدود ۱۴ میلیون نفر جمعیت شناور، به تنهایی قریب به ۱۷ درصد از جمعیت کل کشور را در خود جای می دهد و به همین نسبت، سهم عمده ای در انجام سفرهای ایران گردی دارد. بنابراین برگزاری یک نمایشگاه مفصل برای این جمعیت که عمدتا توانایی مالی مناسبی برای انجام سفرهای تفریحی درون ایران دارند، اقدام قابل دفاع و مناسبی به نظر می رسد.
ساختار هفدهمین نمایشگاه بین المللی گردشگری و صنایع وابسته ۱۴۰۲ که از دوشنبه گذشته و به وسیله رئیس جمهور افتتاح شد، ساختاری است که مخاطب و بازدید کننده را به انجام سفر به شهرها و استان های کشور تشویق می کند؛ در این نمایشگاه همه استان های کشور، غرفه ای برپا گرده اند و به همین دلیل از آخرین نقطه در شمال غربی ایران در استان آذربایجان غربی تا آخرین نقطه در سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی کشورمان و از خوزستان تا خراسان ها، همه و همه در این رویداد سالانه مشارکت جسته اند.
برخورد غرفه داران با بازدید کنندگان نیز به گونه ای است که آنان را به دیدار از روستا، شهر و استان خویش تشویق می کند. چینش و عرضه زیبایی ها و توانمندی های هر استان نیز به گونه ای تمهید شده که بازدیدکنندگان بتوانند سینه به سینه این جذابیت ها را انتقال دهند و اگر خود هم تمایلی به بازدید از آن استان یا شهر ندارند، بتوانند با انتقال اطلاعات دیگران و اطرافیان خود را به سوی آن مقصد گردشگری جذب نمایند.
معلوم نیست که آیا برگزاری نمایشگاه تخصصی فست فود، رستوران داری و صنایع وابسته در جوار نمایشگاه گردشگری، آیا هدفمند و با برنامه ریزی صورت گرفته یا تقدیر زمانی این امکان را پدید آورده که این دو نمایشگاه تقریبا مرتبط در یک زمان و در کنار هم برگزار شود. اما به هر حال این اقدام خوبی بوده که دو نمایشگاه یاد شده در کنار هم و در یک زمان برگزار شده است. در عین حال غرفه هایی که در فضای آزاد برپا شده و در آن از پرورش اسب تا تولید و فروش صنایع دستی و از برپایی موسیقی های زنده و رقص های محلی تا خوراکی های محلی از جمله لبنیات و شیرینی های محلی و … به نمایش و فروش گذاشته می شود، این امکان را پدید آورده که بازدیدکنندگان اگر نمی توانند به شهرهای حاضر در نمایشگاه سفر کنند و از محصولات آن جا بهره ببرند، لااقل آن محصولات را به خانه بیاورند و از آن لذت ببرند.
در عین حال برگزاری برخی برنامه های تفریحی، هنری و فرهنگی مانند اجرای موسیقی و رقص محلی این نمایشگاه تخصصی را به کارناوال شادی تبدیل کرده بود. حتی در درون سالن ها نیز برخی غرفه ها برای جذب مخاطب بیشتر و جلب توجه، مبادرت به پخش موسیقی زنده یا ضبط شده و علاوه بر آن انجام رقص های محلی نموده بودند.
افزون بر این برپایی چادرهای روستایی و عرضه محصولات خوراکی، پوشاک، طبخ غذا و نان محلی و … آن هم در فضای آزاد این نمایشگاه را به بازارچه ای برای عرضه محصولات شهرهای ایران تبدیل کرده است. این که این کار با استقبال مخاطبان و بازدیدکننگان مواجه شده و از این بابت مخاطبان آن را پسندیده اند، ممکن است به معنای تائید این اقدام باشد.
اما آیا به لحاظ حرفه ای هم این تدبیر کار درست و تصمیم مناسبی بوده و از سطح تخصصی این نمایشگاه نکاسته است؟ با این حال نگارنده با این گونه تدابیر مخالف نیست، اما شاید بهتر باشد که هم عرض این نمایشگاه و در محلی جداگانه، حتی در درون نمایشگاه بین المللی تهران و هم زمان مکانی را برای برپایی این برنامه های فرهنگی-هنری و عرضه این محصولات اختصاص داد تا سطح تخصصی بودن نمایشگاه گردشگری حفظ شود.
نمایشگاه گردشگری تهران تا چند روز دیگر به پایان می رسد و تا سال بعد که مجدداً برگزارشود تقریبا رویداد مهم دیگری که این قدر جامع و کامل باشد، نه فقط در تهران که در شهرستان ها هم رخ نمی دهد. از این بابت باید قدر چنین رویدادهایی را دانست و از تداوم آن استقبال کرد، هرچند که رفع برخی انتقادهایی که به آن وارد است، حتماً در بهبود برپایی آن موثر خواهد بود.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید